Tak, w 116 111 rozmawiamy często
o kryzysie psychicznym.
Tak, wiemy, że w tych chwilach macie wrażenie, jakby nie było już dla Was nadziei i szansy. I że nie warto się nawet starać, bo starania nic nie dadzą – już zawsze będziecie czuć się tak samo. Czyli fatalnie. Tak, wiemy, że towarzyszy temu wrażenie, że nikogo nie obchodzicie i nikt nie jest w stanie Wam skutecznie pomóc. A w ogóle to nie warto nawet Wam pomagać.
TO NIE JEST PRAWDA. TO OBJAWY KRYZYSU PSYCHICZNEGO.
Nasz mózg, będąc w takim stanie, zakrzywia rzeczywistość i przyszłość. Maluje wszystko w czarnych barwach. Prowadzi pewnego rodzaju autosabotaż. Czujemy się źle, mamy obniżony nastrój, nasilenie trudnych emocji, a on dodatkowo tak kształtuje nasze myśli, żeby powstrzymać nas przed sięgnięciem po pomoc.
Po pomoc, która jest w każdym momencie możliwa i na którą zasługujemy. Bo jesteśmy ludźmi – żadnych innych wymogów spełniać nie trzeba.
Poczuj więc hasła naszego lipca:
- Nie czekaj do momentu kryzysowego, aby poprosić o wsparcie.
- Nie musisz znosić cierpienia w milczeniu. Nikt nie rozdaje za to medali.
- Każdy z nas inaczej przeżywa życie i gromadzi własne doświadczenia.
To, że innych coś nie rani, nie oznacza, że Ty musisz mieć tak samo. - Masz prawo okazywać i ujawniać smutek, złość, rozczarowanie, wstyd,
poczucie winy.
… i okaż sobie współczucie, zrozumienie.
